luister naar uw lichaam, niet naar uw hartslagmeter. Beweeg zoals je wilt, niet volgens een trainingsplan.

Een pleidooi voor een gedurfde verandering van perspectief

Ons lichaam is ongetwijfeld tot veel in staat. Dat zien we terug in de prestaties van Tour de France-renners, Ironman-finishers of bergbeklimmers. Kijken naar proprofessionele atleten of ambitieuze hobbyatleten zoals deze kunnen ons motiveren in onze eigen trainingsbelasting. Het kan er echter ook voor zorgen dat we verder gaan dan de huidige limiet van de prestaties en motivatie van ons lichaam. Dat zie je vaak aan de houding en gezichten van hobbysporters. Of het nu een jogger of een wegracer in de hete zomerzon is, of gymratten in de heetste zomerdagen in de zweterige cursusruimte of op de crosstrainer.

Wat motiveert ambitieuze sporters om enorme lichamelijke inspanningen te leveren? Wat maakt dat hobbysporters verder gaan dan hun eigen motivatie? Waarom kun je jezelf meer vertrouwen dan hartslaghorloges, tracking-apps en stappentellers? Hoe kan sport bevredigender en leuker worden in plaats van alleen inspannend te zijn? En hoe kun je meer zin en gevoel in je beweging brengen program met buitentraining like Functional Training? Je krijgt de antwoorden hier.

Ik ben geen machine ...

Ik ben een mens gemaakt van vlees en bloed. In zijn in 2016 uitgebrachte lied zingt Tim Bendzko over de eentonigheid van het functioneren. Deze eentonigheid heerst over menig atleet: rigide trainingsschema's die moeten worden gevolgd; een dieetverandering naar het volgende grote superfood voor meer kracht en minder lichaamsvet; gestaag toenemende gewichten en weerstanden, ongeacht spierpijn of vermoeidheid; een hersenloze prostop met trainen met één oog op de stappenteller en mp3-speler terwijl je gedachten zijn geconcentreerd op je avondeten.

Als jij je ook zo voelt, dan ben je niet de enige. Dit is de frustrerende realiteit in bijna alle sportscholen wereldwijd, elke dag opnieuw. En meer: ​​dit is een hersenloze, kwalitatief inferieure en ineffectieve manier van trainen. Maar vind het niet erg. Ik ben al jaren hetzelfde.

Deze ontwikkeling zien we op veel maatschappelijke terreinen, sport is er slechts één van. De prestatiemaatschappij vindt zijn weg naar de peuterspeelzaal: welk kind kan x eerst? Vroegtijdige interventie op de kleuterschool, gevolgd door een rigide school program en universiteit of stage. Burn-out, ernstiger ziektes op jongere en jongere leeftijd of een gebrek aan perspectief ronden dit beeld af. Functioneren als kleine versnellingen zonder iets in twijfel te trekken? Of losbreken zoals Tim Bendzko in de video bij het eerder genoemde nummer?

Ga jezelf pushen

Udo Bölts duwde zijn toenmalige teamcaptain Jan Ullrich naar de Tour de France-overwinning in 1997 met de legendarische uitroep 'martel jezelf, jij sod'. Functioneren is de eerste prioriteit in proook professionele sporten. Maar waarom?

Om dit te begrijpen, moeten we het idee van de mens als een puur fysiek lichaam uitbreiden met doorlopende biochemische prohoudt op met zijn/haar gedachten en gevoelens, evenals met zijn/haar intellectualiteit. Deze aspecten worden misschien al aangeraakt door sportpsychologie en mentale training voor atleten. Simplonik als een wetenschap van de eenvoud leidt het af uit natuurwetten.

Alles begint wanneer we als kind worden verwekt en geboren. Op een gegeven moment, of het nu in de baarmoeder van onze moeder is of als baby of op de kleuterschool,xperience niet geaccepteerd worden als wie we zijn. Misschien was het gewoon omdat we huilden terwijl de volwassenen zich op iets anders moesten concentreren omdat ze gestrest waren. Niettemin is deze experience lijkt bedreigend. We hebben tenslotte een gemeenschap nodig om te overleven - vooral als kind. Nu gaan we op zoek naar manieren om herkenning te verzekeren. We denken dat de gemeenschap ons leuk vindt als we functioneren zoals zij expedaag ons uit.

Met deze proDoor dergelijke lessen leren we tijdens ons leven veel waarheden en geloofssystemen. Voorbeeld: 'Alleen als je snel en sterk bent, ben je iets waard'. 'Je kunt alleen iets van jezelf maken als je jezelf laat gelden'. 'Ik ben alleen proud van u wanneer u van de 5 m duikplank springt'. Onze individuele geloofssystemen zijn ons wereldbeeld en vormen onze ambitie. Ambitie voor performance en adaptatie die – zo hopen we – de aandacht trekt.

De beschreven proces is te vinden in elk mens. Als we het niet begrijpen, kan het een tragische stimulans worden voor nooit-bevredigende spanning. Persoonlijke records kunnen op deze manier worden behaald, maar altijd met de slepende twijfel of ze al goed genoeg zijn of niet. Of had het ook nog beter gekund? Zo martel je jezelf met het optillen van steeds grotere gewichten, het beklimmen van steeds hogere bergen, steeds sneller en verder rennen. Op een gegeven moment pas je met je spierballen niet eens meer door de deur. Maar: een echt gevoel van voldoening kan nooit worden bereikt. In plaats daarvan wordt de euforie over een nieuw bereikt doel snel gevolgd door innerlijke leegte. En de automatische cirkel van het zoeken naar een nieuw doel leidt tot de dwang om nieuwe, vaak zelfs hogere, werklasten te volbrengen.

Ik ben een mens gemaakt van vlees en bloed

De recente ontwikkelingen laten zien dat je meer luistert naar de hartslagmeters, stappentellers en vuistregels van trendy richtlijnen dan naar je innerlijke stem. Heb je geen zin om verder te joggen maar heb je nog maar 400 calorieën verbrand? Ga dan door. Je hebt de afgelopen drie weken bankdrukken gedaan met 110 kg, dus het is niet tijd voor 10 kg meer. Ook al doet de schouder al weken iets. Denk je dat dit niets te maken heeft met je behoeften, je innerlijke stem en je gevoelens voor training?

Het geheim is balans: actieve en herstellende fasen moeten de hele dag in balans zijn. In het wild heeft activiteit bijna altijd te maken met vechten of vluchten en is het een mechanisme om te overleven. Het gaat hand in hand met stress. Spieren worden samengetrokken voor krachtige bewegingen. Zodra overleving gegarandeerd is, gaat het organisme terug naar ontspanning en herstel.

Verantwoordelijk voor het beheersen van dit evenwicht zijn de complementaire krachten, het sympathische en parasympathische zenuwstelsel. Het leven, en daarmee jouw beweging program en sport, wordt onvrijwillig moeilijk zodra activiteit de boventoon voert.

Geen twijfel mogelijk: inspannende bewegingen zoals bij training of sport kunnen worden toegeschreven aan activiteit. En toch is er een intuïtieve prestatie- en passiegrens. Deze grens communiceert in eerste instantie via gevoelens. Geen motivatie, een verlangen naar iets anders, verveling of behoefte aan frisse lucht zijn slechts enkele voorbeelden van hoe ons lichaam met ons communiceert. Als we ervoor kiezen om deze gevoelens te negeren – en liever naar onze fitnessgadgets luisteren – zal ons lichaam overschakelen op andere signalen zoals spieren die opspelen, pijn of gebrek aan energie. Psyche en lichaam gaan hand in hand.

Leer de kunst van het bewegen

Met de afleiding van motivatie voor sport in het achterhoofd, kunnen we het ware gevoel van beweging begrijpen: welke beweging of sport je ook kiest, het ware gevoel ontvouwt zich pas zodra je je focus en gevoel op het doen concentreert. Je bent plotseling vrij van gedachten over wat er zou kunnen gebeuren. Je voelt alleen echte focus op het moment. Je zoektocht naar herkenning verdwijnt naar de achtergrond. Je lichaam is in actie en toch ontspannen en verstandig. Je gevoelens zijn open en vrij.

Laten we een voorbeeld nemen om dit te verduidelijken: als je bijvoorbeeld een steile berg op gaat, kun je ofwel een snotterende blik op de berg nemen top en vervolgens op uw hartslaghorloge. Of je gaat zo op in de actie en het moment dat je volledig geconcentreerd bent op elke stap. De volgende stap is altijd de belangrijkste.

Hoe kunnen we dit bereiken in onze beweging of sport? program? De mens heeft vijf zintuigen. Door ze te gebruiken experien de wereld. Dit klinkt eenvoudig genoeg en is voor de meeste mensen duidelijk. Er zijn echter indrukwekkende voorbeelden uit de sportschool waar we dit niet begrijpen: we brengen het grootste deel van onze dag binnen door en voor onze trainingen gaan we ook naar binnen. De temperaturen zijn bijna altijd lekker, we beheersen de kunst van constante lichtomstandigheden 24 uur per dag en geluiden – soms zelfs geluiden – zijn altijd aanwezig. Als de muziek van het geluidssysteem van de sportschool niet genoeg is, voegen we muziek toe van onze MP3-spelers. Zo kunnen we ons afleiden van de eentonigheid van onze training program door elke drie minuten een ander nummer te selecteren. Deze zintuiglijke overbelasting is inspannend, ons zenuwstelsel reageert gestrest. Het sympathische zenuwstelsel wordt geactiveerd.

Als we echter de natuur in gaan en rust bereiken om het te waarderen, expeervaar een bandbreedte van schijnbaar eindeloze zintuiglijke waarneming. En wij experiënteer het op een natuurlijk niveau en probereikbaar voor ons mensen. De wind in ons haar, in ons gezicht en op onze huid, de talloze kleurnuances van bladeren of de stilte waarin we een veelheid aan vogelstemmen, krekels en de regen die op plassen en bladeren slaat, herkennen. Je eigen leven begint een enorme diepte te krijgen. We leven en voelen ons weer verbonden met de natuur.

We kunnen onze sport uitvoeren proin deze staat van één zijn met de natuur en het milieu. De flexibiliteit van Functional Training met zijn lichte en eenvoudige uitrusting of duursporten maken ons onafhankelijk van externe omstandigheden zoals openingstijden en stellen ons in staat om te trainen zoals we op dat moment willen. En als je lichaam tussendoor een pauze eist: gun het er een. Door je individuele prestatielimiet te accepteren en je verlangen naar beweging te voelen op misschien heel andere uren dan normaal, kun je een nieuwe bevredigende beweging bereiken program na enige tijd van heroriëntatie. Sport wordt dan steeds meer een spel. Hoewel inspannend in het moment, maar bevredigend omdat je aan niets anders denkt. Veel plezier met het herontdekken van je natuurlijkheid.